ایمونوکلوس

آشنایی با مفاهیم کلی ایمونوکلوس (Immunculus) و تستهای آزمایشگاهی مرتبط با آن

درچند دهه اخیر، سلامتی افراد جوامع مختلف در حال بدتر شدن است. افزایش بیماریهای مزمن، مخصوصا” در گروه جوانتر و عوارض این بیماریها در سنین بالاتر و مرگ ومیر به دنبال آنها باعث نگرانی مسئولین بهداشتی در سرتاسر جهان شده است. بعضی از مطالعات علت این پدیده را در ارتباط با اثر مواد توکسیک اگزوژن بر سلولها، بافتها و ارگانهای بدن و نیز روش زندگی انسان مدرن می داند. این تاثیرات در نهایت منجر به اختلال سیستم ایمنی و پیدایش زودرس پروسه های دژنراتیو و بدخیم می گردد. بعلاوه، این اثرات منجر به افزایش مرگ سلولی ( آپوپتوز ) شده که این خود نیز زمینه افزایش محصولات کاتابولیسم و سمی و خطرناک را در بدن فراهم می کند. اثر این فاکتورهای مضر آرام و در طول زمان انجام می پذیرد، لذا در صورت امکان آگاه شدن از اولین تغییرات ایجاد شده در هر بافت و ارگان قدم جدی در جلوگیری از بروز بیماری که درحال شکل گیری می باشد، تلقی می شود. مسلما” مقابله با بروز بیماری بسیار آسانتر، راحت تر و ارزانتر از مقابله با بیماری که قبلا” علایم آن ظاهر شده است، می باشد. امروزه خوشبختانه، این امکان به کمک بیومارکرهای گوناگون ممکن شده است. بررسی همه این بیومارکرها توسط روشهای ساده آزمایشگاهی قابل انجام می باشد.

می دانیم بروز هر بیماری همراه با افزایش میزان مرگ سلولی در بافت و یا ارگان بیمار ( و در مواردی همراه با افزایش جمعیت سلولی ) می باشد. پس هر قدر تعداد سلولهای هلاک شده بیشتر باشد، نتیجتا” به همان میزان، مقدار محصولات تجزیه شده از سلولهای هلاک شده نیز بیشتر شده و در پاسخ به آن قهرا” تولید آنتی بادیهای اختصاصی در خون افزایش می یابد. افزایش سطح این آنتی بادیها در خون سریع و پس از چند روز از آغاز پروسه مرگ سلولی بالا می رود. به این ترتیب افزایش سطح آنتی بادیها به عنوان نشانگر و علامت نزدیک شدن بیماری، خیلی زودتر ( ماهها و یا سالها قبل ) و قبل از ظهور اولین تغییرات بیوشیمیایی و البته قبل از آغاز علائم بیماری قابل رویت و ثبت شدن می باشد و این واقعیت اساس روش نوین پزشکی در تشخیص زودرس بیماریها و جلوگیری از پیشرفت آنها در آینده را می تواند فراهم سازد.

از مدتها پیش مطالعه هزاران نوع آنتی بادی و نقش آنها در بروز بیماریهای مختلف در چندین مرکز علمی جهان آغاز شده که نتیجه این مطالعات، امکان ساختن کیتهای مختلف آزمایشگاهی را برای تشخیص زودرس بسیاری از بیماریها فراهم ساخته است.امروزه از این کیتها با هدف تشخیص زودرس بیماریها در افراد گروه پرخطر- پروگنوز سیر بیماری و ارزیابی اثر درمان در هر فرد خاص استفاده می شود.

در حال حاضر به دنبال تحقیقات فراوان و تجربیات حاصله در طی سالهای متمادی، کیت های تشخیصی برای بررسی وضعیت و عملکرد ارگانها و سیستمهای بدن تهیه شده است که امروزه در کلینیک های مختلف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. به کمک این تستها، مارکرهای اتوآنتی بادی از کلاس IgG در بافتهای مختلف بدن در دو مرحله مورد ارزیابی قرار می گیرند: در مرحله اول بررسی و در واقع غربالگری ارگانهای بدن انجام گرفته و ارگانی که دچار مشکل است، ردیابی می شود.سپس در صورت وجود تغییرات و نشانه های پاتولوژیکی در هر ارگان با هدف تعیین دقیق تر و بیشتر نوع پاتولوژی، بررسی سطح دوم آنالیزها به کار خواهد گرفت.